CO JA ROBIE TU ?

Kiedy zakładałam ten blog,czułam że tego potrzebuje.

Nie potrafiłam jednak prosto i wyraźnie stwierdzić w jakim celu to zrobiłam???

- Z Potrzeby serca ! 
Mogę tak rzec,obecnie ze stanowczą  pewnością w głosie  i z uśmiechem na ustach.
Aby obserwować i opisywać odczucia,spostrzeżenia

Być może rzeczy oczywiste i dla niektórych tak strasznie blachę i wyimaginowane, na które nie warto tracić energii,zapału i czasu.

Sama jestem doktorem  jak i dyrektorem 
własnego życia a to jest moja terapia,

która pragnę kontynuować i w niej czynnie uczestniczyć.

Wtedy wiedziałam na pewno,że  założyłam bloga 

 nie dla mody,oklasków,pochwał

Poczułam,że tego potrzebuje,
tak po prostu!
W małym stopniu spełnię małe cele

 które sobie wytyczyłam w swoim życiu

Jeśli to jest mały krok do realizacji swoich

 "wielkich" i niektórych nieosiągalnych planów.
TO DLACZEGO NIE!

ZROZUMIAŁAM ŻE TRZEBA MIEĆ W SOBIE

DOBRE I POZYTYWNE UCZUCIA,I JEDNOCZEŚNIE UWALNIAĆ

SIĘ OD ZŁYCH,CIĘŻKICH,PRZYTŁACZAJĄCYCH

BO ONE SZKODZĄ CZŁOWIEKOWI.

NIE SPEŁNIAJ OCZEKIWAŃ INNYCH LUDZI

Stawaj się lepsza,ale

nie dla innych tylko

dla samej siebie.

RÓB CO KOCHASZ I BĄDŹ SZCZĘŚLIWY.

Niby takie proste i oczywiste,a niezupełnie zrozumiane.

Teraz dostrzegam,to co kiedyś wlatywało jednym uchem 

drugim wylatywało.

Znałam RADY lecz CO MI PO TYM JAK
nie potrafiłam ich wykorzystać.

Teraz wcielam to w życie!

Przyznam się szczerze nie powiem,że byłam idealną córką

i że nadal nią jestem.

Kiedyś jeszcze w okresie buntu uważałam że wszystko i 

wszyscy są źli,że nikt nie chce 

mojego szczęścia.
Nikt tak na prawdę mnie nie zadowoli,jeśli sama nie odkryje
Co daje mi radość.

Ale teraz mając dopiero 21 lat dużo czytając 

i obserwując widzę że tak nie jest.

Nie trzeba zresztą czytać aby dostrzec to.

dojrzałam,zrozumiałam,dorosłam.

Jak ja nie lobię słowa DOROSŁOŚĆ

Być może nie dojrzałam jeszcze do takiego

stopnia i poziomu jakiego łaknę i pożądam

ale jestem przekonana,że jest lepiej

jak było kiedyś i wierze,że będzie 

jeszcze lepiej.

Nie chciałabym być DOROSŁA!

Sądziłam,że istnieje coś takiego

jak "DOROSŁOŚĆ" która połyka 

człowieka i zmienia go

w nudziarza zajętego

wieczną pogonią za pieniędzmi

i brakującym czasem.

Teraz dzięki różnym książką,

wielu namysłom,przypatrywaniu

różnym zdarzeniom i sytuacją 

 mniemam,że

jest to stan umysłu.

A człowiek staje się niewolnikiem

przez własne decyzje.

Nie warto robić tego do czego się

nie ma przekonania.

Trzeba szukać własnej Drogi.

Nie warto odkładać nic na jutro!

Ludzie którzy tak postępują 

stają się niewolnikami

własnego rozczarowania i rozgoryczenia.

Bo im dłużej to trwa,tym trudniej potem 

spojrzeć wstecz i przyznać się,sama

przed sobą,że ja sama

własnymi rękami doprowadziłam się

do tego,że nie cieszy mnie moje życie!

Niestety tak jest,a ja nie chce do tego dopuścić!

Warto jest wiedzieć co jest dla mnie najważniejsze,

odnaleźć to w sobie,spytać się siebie!

 Dlaczego o tym mówię?

Nie dlatego,że uważam się za mędrca!

Chcąca pouczać innych nie!

Doświadczyłam tego !

WSZYSTKO CO PISZĘ W PEWNYM STOPNIU MNIE DOTYCZY! 

NIE WYSYSAM TEGO Z PALCA
Miałam w swoim życiu
jak każdy człowiek,
swoje zakręty i słabości
które przysłaniały wszystko.
Lecz może o tym innym razem.

Rzuciłam studia na II ROKU.

Może rzuciłam to zbyt drastyczne słowo.

Zrobiłam sobie przerwę,chciałam zwolnić rytm,

zastanowić się czego JA PRAGNĘ?

CZEGO CHCE OD ŻYCIA?

Złożyłam w tym celu wniosek

o urlop dziekański

 Jednak na szczęście zostały mi drugie studia.

Zadałam sobie pytanie Czy na będę przez

to szczęśliwa?

Czy da mi to satysfakcje i radość?

Nie wiem,

może wrócę?

może

coś sama przed sobą sobie wyjaśnię?

A sytuacja stanie się 

bardziej

dla mnie oczywista

i przejrzysta ??

Czas pokaże !

WIEM JEDNO NIE CZUJE

SIĘ PRZEZ TO PRZEGRANA,

NIE ODBIERAM TO JAKO 

PORAŻKI.
WRĘCZ PRZECIWNIE
CZUJE ŻE DOBRZE ZROBIŁAM,

WIDOCZNIE TEGO

POTRZEBUJE.
PODJEŁAM DECYZJE
ŚWIADOMIE
W ZGODZIE 
ZE SOBĄ

W WSŁUCHUJE SIĘ 

W SIEBIE
I W SWOJE POTRZEBY!