Morbid Imaginationn

 

Bądź otwarta i ciekawa świata.
Ucz się.
Myśl pozytywnie.
Bądź dla siebie przyjacielem 

– wtedy usłyszysz wszystko,

 co twoja dusza ma ci do powiedzenia. 

Z perspektywy czasu nie mając za specjalnie bujnego doświadczenia życiowego,będąc nadal młodą niedoświadczoną,tak bardzo nieżyciową i nieodpowiedzialną ,zagubioną osobą wśród otaczającej rzeczywistości.Jest jedna rzecz,która dodaje mi skrzydeł i z której jestem dumna,a mianowicie nauczyłam się asertywności,mówienia Nie! Chłodno i jasno, bez okazywania uczuć, emocji nie odczuwając przy tym presji,wyrzutów sumienia.Oczywiście szanuje i doceniam ich "pomoc" i uświadomienie mnie przed klęską i porażką,jednak to ja muszę dokonać wyboru i właściwych decyzji. Nie czuję już w sercu przeraźliwego bólu rozdzierającego od środka i goryczy że nie spełniłam czyjś oczekiwań,zawiodłam,nie sprostałam.W tym wszystkim nie liczy się aby uszczęśliwić innych,lecz siebie samą.

Czy to jest czysty egoizm ? Możliwe!Ale czy z natury człowiek nie jest egoistą?

Nastawionym na szukane najwygodniejszych rozwiązań danego problemu?
dążenie do przyjemności?

 Ktoś może powiedzieć że jestem  niewdzięczną,
widząco czubek własnego nosa ,rozkapryszoną,
zbuntowaną nastolatką,która sama nie wie
czego chce od życia.
Otóż nie ! Okres dojrzewania i burze hormonów
mam już za sobą,ale bunt przeciw utartym schematą
nadal w sobie pielęgnuję.

A dopiero teraz małymi kroczkami odkrywam
rąbek tej ukrytej tajemnicy,zaglądając w siebie.
Ucząca się każdego dnia..

Jeśli ja odkryje źródło zadowolenia,będę pałać entuzjazmem,  przekazywać to innym.

Nie chce za 20 lat obudzić się w środku nocy i zdać sobie sprawę że całe życie spełniałam czyjeś oczekiwania najpierw rodziców,szafa,męża,dziecka aby być idealną córką,pracownicą,żoną,matką.

I to jest to wszystko co osiągnęłam.Chce konsekwentnie dążyć do wyznaczonego punktu i być  w pełni świadoma że ten punkt wyznaczyłam Ja!

Przeznaczenie prowadzi człowieka różnymi drogami. 

Czasem podpowiada coś delikatnie i sprawdza czy usłyszałeś. 

A ty myślisz:

- Ech, co będę ryzykował. To taka niepewna droga.

A tata mówi:

- Synu, nie możesz tak ryzykować! To bardzo niepewna droga.

Mama dodaje:

- I co ty będziesz robił? Jak chcesz zarobić na życie?

Więc spuszczasz oczy i myślisz:

– No, rzeczywiście, może oni mają rację? To co powinienem zrobić?

- Jak to co? – odpowiada mama. – Idź na Akademię Górniczo-Hutniczą! Będziesz inżynierem! To dobry zawód!

Więc idziesz. Ale czujesz, że to jest coś zupełnie obcego twojej duszy. Aż wreszcie

słuchasz  głosu serca i spełniasz się jako rysownik.

Bardzo długo żyłam w przekonaniu, że nie potrafię robić wielu rzeczy. Uwierzyłam ludziom z mojego otoczenia, którzy przypisywali konkretne talenty czy umiejętności poszczególnym osobom. Słyszałam więc, że talent plastyczny ma moja siostra, gwiazdą matematyki jest Jola, mistrzem sportu jest Romek – i rosło we mnie dziwne przekonanie, że w takim razie oni są lepsi ode mnie, a ja jestem gorsza.

Dlatego wycofałam się, schowałam się w sobie, bo uznałam, że jeżeli o mnie nikt nie mówi, że jestem wybitna w jakiejś dziedzinie, to znaczy, że nie mam żadnego talentu. Ale to nieprawda.

Każdy człowiek ma w sobie jakiś talent, tylko czasem sam o tym nie wie i dlatego nie potrafi go odnaleźć. Szukaj go w sobie.

Nie szukaj swoich umiejętności w opinii innych ludzi na twój temat, bo skąd oni mogą wiedzieć jak jest naprawdę? Nie są w stanie zajrzeć do twojej duszy i stwierdzić co się w niej kryje. Tylko ty sam możesz to zrobić. Szukaj więc w sobie.

Odkryj jaki masz talent, do czego masz żyłkę, w czym czujesz się najlepiej, w czym chciałbyś zostać mistrzem świata. Pracuj nad tym talentem, rozwijaj się, ćwicz, ucz się robić to jeszcze lepiej. Prześcigniesz wszystkich.

Talent to pasja. Jeśli dodasz do niego równie żarliwą naukę i pracę nad tym, żeby zgłębić, poznać i opanować tajniki zajęcia, do którego masz talent, to osiągniesz sukces.

Każdy ma taką szansę. Ale niewielu ludzi zdaje sobie z tego sprawę.

Nikt nie rodzi się jako gotowy mistrz, który wie i potrafi wszystko.
Talent to tylko początek drogi – to otwarte drzwi, przez które możesz wejść dalej w życie. Żeby zostać mistrzem, potrzeba wprawy, praktyki i ćwiczeń.

Nie zmarnuj swojego talentu. Pracuj nad nim, rozwijaj go – a może zdarzy się tak, że twoja pasja i twój talent staną się twoim zawodem i będziesz zarabiał pieniądze robiąc to, co kochasz najbardziej. Wtedy twoje hobby będzie twoją pracą i odwrotnie, a ty będziesz mógł zawsze w życiu zajmować się tym, co najbardziej lubisz.